زندگی نامه آیت الله حاج حسینی طهرانی

زندگی نامه آیت الله حاج حسینی طهرانی

حضرت علامه آیت الله حسینی طهرانی در سال ۱۳۴۵ قمری در طهران دیده به جهان گشود. پدر ایشان مرحوم آیت الله حاج سیدمحمدصادق که از شاگردان آیه‌الله میرزا محمدتقی شیرازی و هم بحث مرحوم آیت الله سید عبدالهادی شیرازی بود، انسانی بصیر و غیور و حافظ فرهنگ الهی و سنت نبوی و شئونات اصیل اسلام و از بارزین در حفظ تدیّن در برابر دستگاه رضا خان پهلوی بوده یکی از چهار عالم سرشناس طهران به شمار می‌رفت.

حضرت علامه آیت الله حسینی طهرانی در سال 1345 قمری در طهران دیده به جهان گشود. پدر ایشان مرحوم آیت الله حاج سیدمحمدصادق که از شاگردان آیه‌الله میرزا محمدتقی شیرازی و هم بحث مرحوم آیت الله سید عبدالهادی شیرازی بود، انسانی بصیر و غیور و حافظ فرهنگ الهی و سنت نبوی و شئونات اصیل اسلام و از بارزین در حفظ تدیّن در برابر دستگاه رضا خان پهلوی بوده یکی از چهار عالم سرشناس طهران به شمار می‌رفت.

مرحوم علامه حسینی طهرانی با سرپرستی این پدر، دوران تحصیلات ابتدائی و متوسطه خود را در رشته مکانیک و ماشین سازی سپری نمود.
پس از اتمام تحصیلات با وجود پیشنهادات بسیار برای ادامه تحصیل در خارج و پذیرش مسئولیتهای گوناگون در رشته تخصصی، با استمداد از ثقل اکبر الهی، تحصیل علوم توحیدی و قرآنی را انتخاب نموده، راه طلبگی را پیش گرفت و به‌دست مرحوم آیت الله میرزا محمد طهرانی صاحب"مستدرک البحار" که از اعاظم عصر و دائی پدری او بود، در مشهد مقدس مخلع به لباس تقوی و علم گردید و در سال 1364 قمری به شهر قم مشرف شده در مدرسه مرحوم آیت الله حجت مشغول تحصیل گردید.

تحت عنایات حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها با علامه طباطبائی آشنا شده، باب انس و الفت میان آن دو گشوده شد. تمثال مبارک مرحوم علامه آیت الله سید محمدحسین طباطبایی و علامه آیت الله سیدمحمد حسین حسینی طهرانی مرحوم علامه حسینی طهرانی ظاهر و باطن خود را به عقل و قلب این فرزانه علم و حکمت و تفسیر سپرد و از خواص شاگردان ایشان گردید.

در کتاب"مهر تابان"که یادنامه علامه طباطبائی است اینگونه نوشته‌اند:
"حقاّ اگر ما به چنین مردی برخورد نکرده بودیم خسرالدنیا والاخره دستمان از همه چیز خالی بود."مدت هفت سال در شهر قم برای فهم دین، کمر همّت بست و در سطوح مختلف از اساتید مبرّز و متخلق به اخلاق الهی همچون مرحوم آیه‌الله حاج سید رضا بهاء الدینی، مرحوم حاج شیخ عبدالجواد سدهی، مرحوم آیت الله حاج شیخ مرتضی حائری، مرحوم آیه‌الله سید محمد حجت، مرحوم آیه‌الله سید محمد داماد و مرحوم آیه‌الله العظمی‌حاج آقا حسین بروجردی استفاده‌های شایانی نمود.

در سال 1370قمری به سفارش علامه طباطبائی و شهید شیخ محمد صدوقی یزدی راهی دیار نورانی مولی‌الموالی امیر‌المومنین علیه‌السلام گردید. مرحوم علامه طباطبائی در نامه‌ای به ایشان می‌نویسند:"اگر نبود هجرت و وفود سرکار به آستان ملائک پاسبان حضرت مولی‌الموالی امیرالمومنین علیه‌السلام و استفاضه از آن عتبه ملکوتیه، هیچگاه به هجرت شما رضایت نمی‌دادم."

ایشان در نجف اشرف به محضر پر درایت مرحوم آیت الله حاج شیخ حسین حلی راه یافته، رحل خود را در فقه و اصول در آنجا فرود آورد. در درس مرحوم آیت الله حاج سید ابوالقاسم خوئی و مرحوم آیه‌الله حاج سید محمود شاهرودی و مرحوم آیت الله حاج آقا بزرگ و عظیم طهرانی نیز شرکت جسته، از شاگردان مبرّز آنها گردد.

در صفای سرّ و تطهیر قلب بنا به توصیه علامه طباطبائی با مرحوم آیت الله حاج شیخ عباس قوچانی (وصی سلوکی مرحوم آیه‌الله حاج میرزا علی آقا قاضی قدس سره) مرتبط شد. انس و مراوده با مرحوم آیت الله حاج سید جمال‌الدین گلپایگانی نیز موجبمقاوم سازی و تقویت و استقامت در مسیر عرفانی بود. در تمام مدت اقامت در نجف اشرف هر شب جمعه را در مسجد سهله بیتوته می‌نمود.

بالاخره تلاشها و مجاهدتهای مستمر به بار نشست و فیوضات امیرالمومنین علیه‌السلام ایشان را به مرحوم حاج سید‌هاشم موسوی حداد رضوان الله علیه متصل ساخت.

تمثال مبارک مرحوم علامه حسینی طهرانی و مرحوم حاج سید هاشم حداد

در کتاب"روح مجرد"که یادنامه مرحوم حداد است نوشته‌اند:"ای نور مطلق،‌ای روح مجرد،‌ای حداد، تو دریائی بودی که امواج آن توحید و معرفت بود و آبهای آن شهود و بصیرت و یقین...."با اتصال به مرحوم حداد فصل نوینی در زندگانی ایشان پدید آمد. مراقبت‌های سلوکی و زحمات گذشته به ثمر نشست و حقیقت توحید در روح شروع به بالیدن نمود.

در سال 1377 قمری پس از اتمام تحصیلات و تخصص در علوم عقلی و نقلی و معارف الهی، جهت اداء تکلیف و اقامه شعائر دین به طهران مراجعت و در مسجد قائم خیابان سعدی که مسجد مرحوم پدرشان بود به احیاء دین و تربیت نفوس مستعده پرداخت.

بنابه دستور مرحوم حداد با مرحوم آیه‌الله حاج شیخ جواد انصاری همدانی باب مودت و ارادت را گشود. در کتاب"روح مجرد"در وصف مرحوم انصاری چنین نوشته‌اند:"الحق ایشان آیتی عظیم از آیات الهیه بود...."

زحمات و تدابیر مرحوم علامه طهرانی در تحکیم بنیان‌های حاکمیت دین و احیاء معارف الهیه و تلاش در تثبیت محور‌های اساسی شرع همچون:

طرح حکومت اسلام _ ولایت فقیه _ نمازجمعه _ نیروی مقاومت ملّی _ الگوهای اسلام برای لباس، حجاب، ازدواج، تاریخ، تقویم، ساعت، آموزش، فعالیت مردم در جامعه و...

بر مطلعین پوشیده نبود و در این مسیر با حضرات آیات: حاج سید صدر الدین جزائری، حاج شیخ محمد باقر آشتیانی، حاج شیخ محمد تقی جعفری، حاج شیخ جواد فومنی، حاج سید رضی شیرازی، حاج شیخ محیی‌الدین انواری، حاج شیخ بهاءالدین محلاتی، حاج شیخ صدرالدین حائری، حاج شیخ محمدعلی سبط و حاج شیخ مرتضی مطهری تشریک مساعی داشتند. نامه ایشان به رهبر فقید انقلاب قدس سره راجع به نقد پیش‌نویس قانون اساسی گویای حقایق بسیار است.

مرحوم علامه آیت الله حسینی طهرانی در حرم مطهر حضرت ثامن الحجج علیه السلام

پس از 24 سال تلاش الهی در طهران در سال 1400قمری به آستان ملائک پاسبان علی‌ابن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام مُشرّف و رحل اقامت خود را در محضر فیاض آل‌محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله افکند.

در مدت 16 سال اقامت در مشهد مقدس دوره علوم و معارف اسلام را در قالب 19 عنوان در 52 جلد و در بیش از 20هزار صفحه به رشته تالیف درآورد و در پرورش طلاب مُزیّن به علم و عمل اهتمام نمود. مرحوم آیه‌الله حاج سید احمد خوانساری از ایشان به عنوان"فخر عالم اسلام"یاد می‌نمود و علامه طباطبائی او را "پاسدار مکتب تشیع" نامید و مرحوم حداد به"سید الطائفتین"مُلقّب فرمود.

سرانجام قلبی که یک عمر برای اعتلای توحید و ولایت و معارف حقّه علوی می‌طپید، در نهم صفر سال 1416 قمری در عَتَبه مقدّسه علی بن موسی الرضا علیه آلاف التحیه و الثناء از حرکت ایستاد و نفس قدسی‌اش به ندای ارجعی لبیک بیان داشت و گفت و سرمست از باده سقیهم ربهم شرابا طهورا به ریاض قدس پرواز نمود و پیکر پاکش در جوار مولایش در ضلع جنوب شرقی صحن عتیق حرم مطهر رضوی، آستان بوس کفشداری آن حضرت گردید.

مقام معظم رهبری حضرت آیت الله خامنه ای دامت برکاته ، بلافاصله بعد از دریافت خبر و اخبار رحلت ایشان، در پیام تسلیتی خطاب به فرزند ارشد ایشان حضرت آیت الله سید محمد صادق حسینی طهرانی دامت برکاته و اخوان، ضمن ابراز تأسف عمیق از رحلت این عالم عامل ربّانى، و سالک مجاهد روحانى فرمودند:
« ایشان از جمله فرزانگان معدودى بودند که مراتب برجسته علمى را با درجات والاى معنویّت و سلوک توأما دارا بودند، و در کنار فقاهت فنّى و اجتهادى، به فقه الله الأکبر نیز که از مقوله شهود و محصول تجربه حسّى و مجاهدت معنوى است نیز نائل گشته بودند.

جهت اطلاع از آخرین تغییرات وب سایت نازترین در خبرنامه وبلاگ ثبت نام کنید:

نظرات شما عزیزان:

سه شنبه 26 آذر 1392